Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Duo Reges: constructio interrete. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.
Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. An nisi populari fama? Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant? Perfecto enim et concluso neque virtutibus neque amicitiis usquam locum esse, si ad voluptatem omnia referantur, nihil praeterea est magnopere dicendum. Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit; Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.
Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quibusnam praeteritis? Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Si longus, levis. In enumerandis autem corporis commodis si quis praetermissam a nobis voluptatem putabit, in aliud tempus ea quaestio differatur. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona esse dicant, laudabilia non dicant.
Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus. Quippe: habes enim a rhetoribus; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Si enim ad populum me vocas, eum. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Ita, quod certissimum est, pro vera certaque iustitia simulationem nobis iustitiae traditis praecipitisque quodam modo ut nostram stabilem conscientiam contemnamus, aliorum errantem opinionem aucupemur. Sed fac ista esse non inportuna;
Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. Quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est. Aderamus nos quidem adolescentes, sed multi amplissimi viri, quorum nemo censuit plus Fadiae dandum, quam posset ad eam lege Voconia pervenire. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Peccata autem partim esse tolerabilia, partim nullo modo, propterea quod alia peccata plures, alia pauciores quasi numeros officii praeterirent. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Deinde non quaerimus, quid obscuretur aut intereat, quia sit admodum parvum, sed quid tale sit, ut expleat summam. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Negare non possum. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Coniunctio autem cum honestate vel voluptatis vel non dolendi id ipsum honestum, quod amplecti vult, id efficit turpe.
