Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Scis enim me quodam tempore Metapontum venisse tecum neque ad hospitem ante devertisse, quam Pythagorae ipsum illum locum, ubi vitam ediderat, sedemque viderim. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Duo Reges: constructio interrete. Itaque beatior Africanus cum patria illo modo loquens: Desine, Roma, tuos hostes reliquaque praeclare: Nam tibi moenimenta mei peperere labores. Sit enim idem caecus, debilis. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Ex quo intellegitur nec intemperantiam propter se esse fugiendam temperantiamque expetendam, non quia voluptates fugiat, sed quia maiores consequatur. Si vero id etiam explanare velles apertiusque diceres nihil eum fecisse nisi voluptatis causa, quo modo eum tandem laturum fuisse existimas? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? In enumerandis autem corporis commodis si quis praetermissam a nobis voluptatem putabit, in aliud tempus ea quaestio differatur.
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Atque ut a corpore ordiar, videsne ut, si quae in membris prava aut debilitata aut inminuta sint, occultent homines?
Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Tenuis Lucius Verginius unusque de multis sexagesimo anno post libertatem receptam virginem filiam sua manu occidit potius, quam ea Ap. Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus. Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Est enim aliquid in his rebus probabile, et quidem ita, ut eius ratio reddi possit, ergo ut etiam probabiliter acti ratio reddi possit. Nam me ipsum huc modo venientem convertebat ad sese Coloneus ille locus, cuius incola Sophocles ob oculos versabatur, quem scis quam admirer quemque eo delecter. Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Se omnia, quae secundum naturam sint, b o n a appellare, quae autem contra, m a l a. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Nam e quibus locis quasi thesauris argumenta depromerentur, vestri ne suspicati quidem sunt, superiores autem artificio et via tradiderunt. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. -delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine.
Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Nemo enim est, qui aliter dixerit quin omnium naturarum simile esset id, ad quod omnia referrentur, quod est ultimum rerum appetendarum. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Respondeat totidem verbis.
Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Quin etiam ferae, inquit Pacuvius, quíbus abest, ad praécavendum intéllegendi astútia, iniecto terrore mortis horrescunt. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Quid tibi, Torquate, quid huic Triario litterae, quid historiae cognitioque rerum, quid poetarum evolutio, quid tanta tot versuum memoria voluptatis affert?
