Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.
Primum enim, si vera sunt ea, quorum recordatione te gaudere dicis, hoc est, si vera sunt tua scripta et inventa, gaudere non potes. De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Quorum fuit haec institutio, in qua animadvertas velim quid mutandum putes nec expectes, dum ad omnia dicam, quae a te dicta sunt; Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
An hoc usque quaque, aliter in vita? Duo Reges: constructio interrete. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.
Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Quibusnam praeteritis? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Sed tu, ut dignum est tua erga me et philosophiam voluntate ab adolescentulo suscepta, fac ut Metrodori tueare liberos. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Nam quid possumus facere melius? Temporibus autem quibusdam et aut officiis debitis aut rerum necessitatibus saepe eveniet, ut et voluptates repudiandae sint et molestiae non recusandae.
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Si vero id etiam explanare velles apertiusque diceres nihil eum fecisse nisi voluptatis causa, quo modo eum tandem laturum fuisse existimas? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Illorum vero ista ipsa quam exilia de virtutis vi! Quam tantam volunt esse, ut beatum per se efficere possit. Sed ad bona praeterita redeamus. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Itaque homo in primis ingenuus et gravis, dignus illa familiaritate Scipionis et Laelii, Panaetius, cum ad Q. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.
Quos qui tollunt et nihil posse percipi dicunt, ii remotis sensibus ne id ipsum quidem expedire possunt, quod disserunt. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Ita, quae mutat, ea corrumpit, quae sequitur sunt tota Democriti, atomi, inane, imagines, quae eidola nominant, quorum incursione non solum videamus, sed etiam cogitemus; Illorum vero ista ipsa quam exilia de virtutis vi! Quam tantam volunt esse, ut beatum per se efficere possit. Equidem in omnibus istis conclusionibus hoc putarem philosophia nobisque dignum, et maxime, cum summum bonum quaereremus, vitam nostram, consilia, voluntates, non verba corrigi. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias.
Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quia, cum a Zenone, inquam, hoc magnifice tamquam ex oraculo editur: Virtus ad beate vivendum se ipsa contenta est, et Quare? Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quid me istud rogas?
Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. E quo efficitur, non ut nos non intellegamus quae vis sit istius verbi, sed ut ille suo more loquatur, nostrum neglegat. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?
Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. An obliviscimur, quantopere in audiendo in legendoque moveamur, cum pie, cum amice, cum magno animo aliquid factum cognoscimus? Quod si ita est, ut neque quisquam nisi bonus vir et omnes boni beati sint, quid philosophia magis colendum aut quid est virtute divinius? Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Efficiens dici potest. Quos qui tollunt et nihil posse percipi dicunt, ii remotis sensibus ne id ipsum quidem expedire possunt, quod disserunt.
