Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Sed existimo te, sicut nostrum Triarium, minus ab eo delectari, quod ista Platonis, Aristoteli, Theophrasti orationis ornamenta neglexerit. Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Sed quae tandem ista ratio est? Sed si duo honesta proposita sint, alterum cum valitudine, alterum cum morbo, non esse dubium, ad utrum eorum natura nos ipsa deductura sit. Duo Reges: constructio interrete.
Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Sed alii dolore moventur, alii cupiditate, iracundia etiam multi effetuntur et, cum in mala scientes inruunt, tum se optime sibi consulere arbitrantur. Bork Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.
Leonidas autem, rex Lacedaemoniorum, se in Thermopylis trecentosque eos, quos eduxerat Sparta, cum esset proposita aut fuga turpis aut gloriosa mors, opposuit hostibus. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quid, si non modo utilitatem tibi nullam afferet, sed iacturae rei familiaris erunt faciendae, labores suscipiendi, adeundum vitae periculum?
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Itaque earum rerum hic tenetur a sapiente delectus, ut aut reiciendis voluptatibus maiores alias consequatur aut perferendis doloribus asperiores repellat. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Nam nisi hoc optineatur, id solum bonum esse, quod honestum sit, nullo modo probari possit beatam vitam virtute effici. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Crassus fuit, qui tamen solebat uti suo bono, ut hodie est noster Pompeius, cui recte facienti gratia est habenda; Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Itaque illa non dico me expetere, sed legere, nec optare, sed sumere, contraria autem non fugere, sed quasi secernere. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. At certe gravius. Haec videlicet est correctio philosophiae veteris et emendatio, quae omnino aditum habere nullum potest in urbem, in forum, in curiam. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Est autem eius generis actio quoque quaedam, et quidem talis, ut ratio postulet agere aliquid et facere eorum. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Dat enim intervalla et relaxat. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?
Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Cupit enim dÃcere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Verum enim diceret, idque Socratem, qui voluptatem nullo loco numerat, audio dicentem, cibi condimentum esse famem, potionis sitim. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Id mihi magnum videtur. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.
