Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Duo Reges: constructio interrete. Non risu potius quam oratione eiciendum?
Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Inquit, cum ego te hac nova lege videam eodem die accusatori responderet tribus horis perorare, in hac me causa tempus dilaturum putas? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Deinde dolorem quem maximum? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?
Nam cum in Graeco sermone haec ipsa quondam rerum nomina novarum * * non videbantur, quae nunc consuetudo diuturna trivit; Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Respondebo me non quaerere, inquam, hoc tempore quid virtus efficere possit, sed quid constanter dicatur, quid ipsum a se dissentiat.
Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Si quae forte-possumus. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Itaque his sapiens semper vacabit. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Obscura, inquit, quaedam esse confiteor, nec tamen ab illis ita dicuntur de industria, sed inest in rebus ipsis obscuritas. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Quodsi Graeci leguntur a Graecis isdem de rebus alia ratione compositis, quid est, cur nostri a nostris non legantur? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Ratio ista, quam defendis, praecepta, quae didicisti, quae probas, funditus evertunt amicitiam, quamvis eam Epicurus, ut facit, in caelum efferat laudibus.
Quin etiam ferae, inquit Pacuvius, quíbus abest, ad praécavendum intéllegendi astútia, iniecto terrore mortis horrescunt. Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. An eiusdem modi? Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Obscura, inquit, quaedam esse confiteor, nec tamen ab illis ita dicuntur de industria, sed inest in rebus ipsis obscuritas. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.
Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant; Nam et ille apud Trabeam voluptatem animi nimiam laetitiam dicit eandem, quam ille Caecilianus, qui omnibus laetitiis laetum esse se narrat. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Scrupulum, inquam, abeunti; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Primum non saepe, deinde quae est ista relaxatio, cum et praeteriti doloris memoria recens est et futuri atque inpendentis torquet timor?
Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Si est nihil in eo, quod perficiendum est, praeter motum ingenii quendam, id est rationem, necesse est huic ultimum esse virtute agere; Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Sed in ceteris artibus cum dicitur artificiose, posterum quodam modo et consequens putandum est, quod illi §pigennhmatikÒn appellant;
