Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Duo Reges: constructio interrete. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Praeclare, inquit, facis, cum et eorum memoriam tenes, quorum uterque tibi testamento liberos suos commendavit, et puerum diligis. Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quippe: habes enim a rhetoribus; At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Qua exposita scire cupio quae causa sit, cur Zeno ab hac antiqua constitutione desciverit, quidnam horum ab eo non sit probatum;
Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria? Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es homo miser, inquit. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Atque ut a corpore ordiar, videsne ut, si quae in membris prava aut debilitata aut inminuta sint, occultent homines? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Est autem situm in nobis ut et adversa quasi perpetua oblivione obruamus et secunda iucunde ac suaviter meminerimus. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Hic si Peripateticus fuisset, permansisset, credo, in sententia, qui dolorem malum dicunt esse, de asperitate autem eius fortiter ferenda praecipiunt eadem, quae Stoici. Nam quicquid quaeritur, id habet aut generis ipsius sine personis temporibusque aut his adiunctis facti aut iuris aut nominis controversiam. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Cur iustitia laudatur?
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? At iam decimum annum in spelunca iacet. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Itaque his sapiens semper vacabit. Ex quo intellegitur nec intemperantiam propter se esse fugiendam temperantiamque expetendam, non quia voluptates fugiat, sed quia maiores consequatur. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Si enim Zenoni licuit, cum rem aliquam invenisset inusitatam, inauditum quoque ei rei nomen inponere, cur non liceat Catoni? Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit. Quae sequuntur igitur? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?
Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? Quae enim cupiditates a natura proficiscuntur, facile explentur sine ulla iniuria, quae autem inanes sunt, iis parendum non est. Quos qui tollunt et nihil posse percipi dicunt, ii remotis sensibus ne id ipsum quidem expedire possunt, quod disserunt. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
