Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Duo Reges: constructio interrete. Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri.
Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino. Nec tamen exprimi verbum e verbo necesse erit, ut interpretes indiserti solent, cum sit verbum, quod idem declaret, magis usitatum. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Nam quid possumus facere melius?
Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Nam e quibus locis quasi thesauris argumenta depromerentur, vestri ne suspicati quidem sunt, superiores autem artificio et via tradiderunt. Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? At vero si ad vitem sensus accesserit, ut appetitum quendam habeat et per se ipsa moveatur, quid facturam putas? Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum. Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi. Non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, quae pueros non didicisse turpe est, ea putant usque ad senectutem esse discenda. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Nihil enim hoc differt. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus;
Quasi enim emendum eis sit, quod addant ad virtutem, primum vilissimas res addunt, dein singulas potius, quam omnia, quae prima natura approbavisset, ea cum honestate coniungerent. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Sed quot homines, tot sententiae; Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Sed tu, ut dignum est tua erga me et philosophiam voluntate ab adolescentulo suscepta, fac ut Metrodori tueare liberos. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
Quia, cum a Zenone, inquam, hoc magnifice tamquam ex oraculo editur: Virtus ad beate vivendum se ipsa contenta est, et Quare? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Quae duo sunt, unum facit. Igitur ne dolorem quidem. Quid ergo?
Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Cognitio autem haec est una nostri, ut vim corporis animique norimus sequamurque eam vitam, quae rebus iis ipsis perfruatur. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Poterat autem inpune; Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Erillus autem ad scientiam omnia revocans unum quoddam bonum vidit, sed nec optimum nec quo vita gubernari possit. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum.
