Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Duo Reges: constructio interrete. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Primum non saepe, deinde quae est ista relaxatio, cum et praeteriti doloris memoria recens est et futuri atque inpendentis torquet timor? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Nihilo magis.
Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Falli igitur possumus. Quos quidem dies quem ad modum agatis et in quantam hominum facetorum urbanitatem incurratis, non diconihil opus est litibus-; Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.
Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Minime vero istorum quidem, inquit. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Utrum igitur tibi non placet, inquit, virtutisne tantam esse vim, ut ad beate vivendum se ipsa contenta sit? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
Summus dolor plures dies manere non potest? Quia, cum a Zenone, inquam, hoc magnifice tamquam ex oraculo editur: Virtus ad beate vivendum se ipsa contenta est, et Quare? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Nunc agendum est subtilius. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu. Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente?
Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Sin autem voluptatem putat adiungendam eam, quae sit in motu-sic enim appellat hanc dulcem: in motu, illam nihil dolentis in stabilitate-, quid tendit? Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Idem adhuc; Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Bork Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? In schola desinis. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Ut pulsi recurrant? Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Aut, si esses Orestes, Pyladem refelleres, te indicares et, si id non probares, quo minus ambo una necaremini non precarere? Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Quis Aristidem non mortuum diligit? Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Quid enim possumus hoc agere divinius? Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.
Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Fortes viri voluptatumne calculis subductis proelium ineunt, sanguinem pro patria profundunt, an quodam animi ardore atque impetu concitati? Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Temporibus autem quibusdam et aut officiis debitis aut rerum necessitatibus saepe eveniet, ut et voluptates repudiandae sint et molestiae non recusandae. Nemo enim est, qui aliter dixerit quin omnium naturarum simile esset id, ad quod omnia referrentur, quod est ultimum rerum appetendarum. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? At iam decimum annum in spelunca iacet.
