Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Et quoniam haec deducuntur de corpore quid est cur non recte pulchritudo etiam ipsa propter se expetenda ducatur? Duo Reges: constructio interrete. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?
Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Ut bacillum aliud est inflexum et incurvatum de industria, aliud ita natum, sic ferarum natura non est illa quidem depravata mala disciplina, sed natura sua. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Scisse enim te quis coarguere possit? Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Sed quamvis comis in amicis tuendis fuerit, tamen, si haec vera sunt-nihil enim affirmo-, non satis acutus fuit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.
Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Sin autem voluptatem putat adiungendam eam, quae sit in motu-sic enim appellat hanc dulcem: in motu, illam nihil dolentis in stabilitate-, quid tendit? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Itaque eo, quale sit, breviter, ut tempus postulat, constituto accedam ad omnia tua, Torquate, nisi memoria forte defecerit. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quid enim dicis omne animal, simul atque sit ortum, applicatum esse ad se diligendum esseque in se conservando occupatum?
At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.
Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Ille igitur vidit, non modo quot fuissent adhuc philosophorum de summo bono, sed quot omnino esse possent sententiae. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est. Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem. Si enim ad populum me vocas, eum. Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset.
An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Nec vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed tantum ut se ipse diligat, ut integrum se salvumque velit. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
