Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-, num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam, indolentia? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur. Duo Reges: constructio interrete. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Nam quid possumus facere melius? Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Quis est enim aut quotus quisque, cui, mora cum adpropinquet, non refugiat timido sanguen átque exalbescát metu? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum.
Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Id enim ille summum bonum eu)qumi/an et saepe a)qambi/an appellat, id est animum terrore liberum. Temporibus autem quibusdam et aut officiis debitis aut rerum necessitatibus saepe eveniet, ut et voluptates repudiandae sint et molestiae non recusandae. Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit.
Id enim natura desiderat. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum; Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Nam omnia, quae sumenda quaeque legenda aut optanda sunt, inesse debent in summa bonorum, ut is, qui eam adeptus sit, nihil praeterea desideret. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Omnes, qui non sint sapientes, aeque miseros esse, sapientes omnes summe beatos, recte facta omnia aequalia, omnia peccata paria;
Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse? Is cum arderet podagrae doloribus visitassetque hominem Charmides Epicureus perfamiliaris et tristis exiret, Mane, quaeso, inquit, Charmide noster; Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Aut, si esses Orestes, Pyladem refelleres, te indicares et, si id non probares, quo minus ambo una necaremini non precarere?
Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Utrum enim sit voluptas in iis rebus, quas primas secundum naturam esse diximus, necne sit ad id, quod agimus, nihil interest. Itaque non discedit ab eorum curatione, quibus praeposita vitam omnem debet gubernare, ut mirari satis istorum inconstantiam non possim.
Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Hic ego: Etsi facit hic quidem, inquam, Piso, ut vides, ea, quae praecipis, tamen mihi grata hortatio tua est. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Temporibus autem quibusdam et aut officiis debitis aut rerum necessitatibus saepe eveniet, ut et voluptates repudiandae sint et molestiae non recusandae. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.
Haec dicuntur inconstantissime. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quae enim dici Latine posse non arbitrabar, ea dicta sunt a te verbis aptis nec minus plane quam dicuntur a Graecis. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona esse dicant, laudabilia non dicant. Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Quae enim dici Latine posse non arbitrabar, ea dicta sunt a te verbis aptis nec minus plane quam dicuntur a Graecis. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Iam insipientes alios ita esse, ut nullo modo ad sapientiam possent pervenire, alios, qui possent, si id egissent, sapientiam consequi.
