Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Societatem coniunctionis humanae munifice et aeque tuens iustitia dicitur, cui sunt adiunctae pietas, bonitas, liberalitas, benignitas, comitas, quaeque sunt generis eiusdem. Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Duo Reges: constructio interrete. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Nos cum te, M. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
Urgent tamen et nihil remittunt. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quis est enim, qui hoc cadere in sapientem dicere audeat, ut, si fieri possit, virtutem in perpetuum abiciat, ut dolore omni liberetur? Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Inquit, cum ego te hac nova lege videam eodem die accusatori responderet tribus horis perorare, in hac me causa tempus dilaturum putas? In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Aderamus nos quidem adolescentes, sed multi amplissimi viri, quorum nemo censuit plus Fadiae dandum, quam posset ad eam lege Voconia pervenire. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Aderamus nos quidem adolescentes, sed multi amplissimi viri, quorum nemo censuit plus Fadiae dandum, quam posset ad eam lege Voconia pervenire. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Sed dum efficere vultis beatum sapientem, cum maximas animo voluptates percipiat omnibusque partibus maiores quam corpore, quid occurrat non videtis.
Crassus fuit, qui tamen solebat uti suo bono, ut hodie est noster Pompeius, cui recte facienti gratia est habenda; Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Nunc vides, quid faciat. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Odium autem et invidiam facile vitabis. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Nos vero, inquit ille; Perfecto enim et concluso neque virtutibus neque amicitiis usquam locum esse, si ad voluptatem omnia referantur, nihil praeterea est magnopere dicendum. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Bork Hoc non est positum in nostra actione. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem.
Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.
Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis. Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Quae cum essent dicta, discessimus. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Quo tandem modo? Efficiens dici potest. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Illud non continuo, ut aeque incontentae. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
