Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quae enim constituta sunt prima naturae, ad ea si voluptas accesserit, unum aliquod accesserit commodum corporis neque eam constitutionem summi boni, quae est proposta, mutaverit. Duo Reges: constructio interrete. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Cognitio autem haec est una nostri, ut vim corporis animique norimus sequamurque eam vitam, quae rebus iis ipsis perfruatur. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; At vero Epicurus una in domo, et ea quidem angusta, quam magnos quantaque amoris conspiratione consentientis tenuit amicorum greges! quod fit etiam nunc ab Epicureis. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. An obliviscimur, quantopere in audiendo in legendoque moveamur, cum pie, cum amice, cum magno animo aliquid factum cognoscimus? Sit sane ista voluptas. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Quamquam ex omnibus philosophis Stoici plurima novaverunt, Zenoque, eorum princeps, non tam rerum inventor fuit quam verborum novorum. Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi. Nihil enim desiderabile concupiscunt, plusque in ipsa iniuria detrimenti est quam in iis rebus emolumenti, quae pariuntur iniuria. Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Memini vero, inquam; At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu.
An id exploratum cuiquam potest esse, quo modo se hoc habiturum sit corpus, non dico ad annum, sed ad vesperum? Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Quocirca intellegi necesse est in ipsis rebus, quae discuntur et cognoscuntur, invitamenta inesse, quibus ad discendum cognoscendumque moveamur. An eiusdem modi? Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Quorum fuit haec institutio, in qua animadvertas velim quid mutandum putes nec expectes, dum ad omnia dicam, quae a te dicta sunt; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Sint modo partes vitae beatae. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.
Quamquam ex omnibus philosophis Stoici plurima novaverunt, Zenoque, eorum princeps, non tam rerum inventor fuit quam verborum novorum. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Bork Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem.
Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
Immo videri fortasse. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri.
Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quare attende, quaeso. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?
